عَمْرو بن خالِد اَسَدی صَیْداوی کیست

عَمْرو بن خالِد اَسَدی صَیْداوی از شهدای کربلا و از اشراف کوفه بود که در واقعه کربلا با مسلم بن عقیل بیعت کرد و پس از شهادت مسلم، همراه غلامش سعد در عُذَیبُ‌الهِجانات به کاروان امام حسین(ع) پیوست و روز عاشورا به شهادت رسید.

وی یکی از بزرگان کوفه و از شیعیان با اخلاص اهل بیت(ع) بود که در کوفه به یاری مسلم بن عقیل برخاست و چون کوفیان به مسلم خیانت کردند، چاره‌ای جز اختفا ندید و پس از شنیدن خبر شهادت قیس بن مسهر- پیک امام حسین(ع) و رسیدن امام به منزلگاه حاجز، او و غلامش سعد و مجمع بن عبدالله و پسرش و جنادة بن حرث و غلام نافع بن هلال، از کوفه خارج شدند و طِرِّماح بن عدی را که برای تهیه آذوقه به کوفه آمده بود، راهنمای خود قرار دادند. طرّماح، او و همراهانش را به سرعت و از بیراهه حرکت داد، زیرا از راه‌ها نگهبانی می‌شد و خطر دستگیری وجود داشت تا این‌که سرانجام، در منزلگاه «عذیب الهجانات» به امام حسین (ع)‌ پیوستند.

سعد، غلام ابوخالد عمرو بن خالد صیداوی بود. سماوی در ابصارالعین او را مردی شریف النفس و دارای همت بلند معرفی کرده است، مولی او را عمرو و عمر بن خالد گفته‌اند، نام پدر سعد مشخص نیست و محسن امین در اعیان الشیعه از قول برخی معاصرین خود، نام پدر او را عبدالله ذکر کرده است، البته او این ضبط را دقیق نمی‌داند.

عمرو، به همراه غلام خود سعد، مُجَمِّع بن عبدالله عائِذی و نافع بن هلال از کوفه خارج شد و با راهنمایی طِرِمّاح در منزلگاه عُذَیبُ هِجانات به کاروان امام حسین(ع) پیوستند، حُرّ بن یزید قصد دستگیر کردن یا بازگرداندن آنان را داشت، اما امام حسین(ع) مانع شد، در برخی منابع به جای نافع بن هلال از جابر بن حارث سلمانی یاد شده است.

سعد روز عاشورا در حمله نخست به همراه مولایش به شهادت رسید. وی در روز عاشورا به همراه چهار نفری که در عذیب هجانات به امام حسین(ع) پیوسته بودند. به لشکر عمر بن سعد حمله بردند و به دل لشکر فرو رفتند، سپاهیان عمر سعد آنها را محاصره و ارتباط آنها را با یارانشان قطع کردند، در این هنگام عباس بن علی بر سپاه عمر سعد حمله برد و آنها را نجات داد، آنان بار دیگر حمله کردند و جنگیدند تا همگی در یک مکان به شهادت رسیدند. او در مقبره جمعی شهدای کربلا در حرم امام حسین(ع) مدفون است.