سیدمجید ظهیری، رئیس پژوهشکده اسلام تمدنی در گفتوگو با خبرنگار ایکنای خراسان رضوی در خصوص تفکیک میان آموزش و پژوهش اظهار کرد: آموزش، پاسخ به پرسشهایی است که قبلاً در کتابها موجود بوده است، اما پژوهش از جایی آغاز میشود که دانشپژوه با وجود داشتن اطلاعات کافی، به یک چالش بیپاسخ برخورد کند و حرکت پژوهشها به سمت حل مسائل محدود جامعه ضرورت دارد.
وی گفت: پژوهش خوب باید چهار شاخص اصلی مأموریتگرا بودن، متناسب با ظرفیت پژوهشگر، متناسب با
نیازهای جامعه، و مسئلهمحور بودن را دارا باشد تا از کلیگویی فاصله بگیرد و راه حلهای عاجل و میانمدت ارائه کند.
رییس مجمع عالی حکمت خراسان رضوی در ادامه به بیان موانع اصلی در مسیر پژوهشهای موفق پرداخت و آنها را به دو دسته تقسیم کرد و افزود: مهمترین مانع بیرونی و سیستمی، عدم تناسب پژوهشها با نیازهای روز مردم است. اگر پژوهشها اثربخش نباشند و به متن جامعه راه پیدا نکنند، در کتابخانهها باقی خواهند ماند. مانع درونی پژوهشگر نیز فاقد برنامه پژوهشی بودن و انجام پژوهش خارج از حوزه تخصص است.
ظهیری در خصوص نقش اساتید اظهار کرد: آنها دو کار ویژه مهم شامل تغذیه دایره اطلاعات کافی برای هل دادن دانشپژوه به سمت مرزهای دانش و راهنمایی و ارزیابی مستقیم برای پخته شدن رسالهها و جهتدهی صحیح پژوهشها را برعهده دارند. برای تقویت
فرهنگ پژوهش، باید به مدیریت پژوهش توجه ویژه شده و ارج نهادن به پژوهشگر بهعنوان بالاترین سرمایه علمی، در اولویت قرار گیرد.
وی گفت: اگر همان قوانین و بودجههای مصوب پژوهشی واقعاً تخصیص داده و دغدغههای اصلی پژوهشگران رفع شود، پژوهشگر مانند یک زنبور عسل، کالایی تولید میکند که واقعاً باعث سلامت، بیمه و ارتقاء جامعه خواهد شد.
انتهای پیام